Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

..βόλτα στη γειτονιά των τεχνών!

Πάντα μου άρεσαν οι φιόγκοι! Φτιαγμένοι από σατέν ύφασμα, από σπάγκο, ακόμα κι από χαρτί!
Μοιάζουν με πεταλούδες καμιά φορά! Από τον μικρότερο ως τον μεγαλύτερο, άλλος λευκός, άλλος πορτοκαλί, άλλος πράσινος, ο καθένας έχει τη δική του χρωματιστή ομορφιά!
Όμορφους χρωματιστούς φιόγκους (πάνω σε πακέτα) ζωγραφίζει, θαρρείς με παιδική ανυπομονησία, η Karen Appleton (καλλιτέχνιδα από το Chicago)!
Φιόγκοι απ΄αυτούς που δεν θέλεις να "χαλάσεις" τραβώντας τις άκρες τους...θέλεις να μείνουν ανέπαφοι στο χρόνο, ποζάροντας κομπαστικά και καμαρώνοντας για τη λάμψη τους!
"Pow" by Karen Appleton


Η ζωγραφική όμως δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στις διαστάσεις ενός καμβά..συχνά "εξαπλώνεται"...φτάνει να κοσμεί μέχρι και ποδήλατα!
Σκελετοί ποδηλάτων, άχαρα πλαίσια, μουντά, χαμένα μέσα στη γκρίζα όψη του μετάλλου μεταμορφώνονται στα χέρια του Benjamin Baltus (ενός σχεδιαστή-εικονογράφου απ΄τη Γερμανία)!
Ασπρόμαυρα ποδήλατα, πρωταγωνιστές σε ταινίες τεχνικολόρ!
bike illustration by Benjamin Baltus


Τα κύματα της θάλασσας είναι γοητευτικά...ειδικά όταν θυμώνουν, αφρίζουν και ξεσπούν στην υπομονετική ακτή!
..Κάποια μέρα η σύζυγος του Clark Little (φωτογράφος που ζει στη Χαβάη) του ζήτησε μια φωτογραφία του ωκεανού για να διακοσμήσει έναν τοίχο της κραβατοκάμαράς τους..τότε ο Clark ανακάλυψε τη μαγεία των shorebreaks!
Τα κύματα αιχμαλωτίζονται στο φακό του καθώς κι ο ίδιος αιχμαλωτίζεται στη δίνη των χρωμάτων τους!
carmel sunrise by Clark Little


Κι η μουσική παρούσα γι΄άλλη μια φορά στη βόλτα!
Η μελωδική συνοδεία του πιάνου κάνει τη διαδρομή ακόμα πιο ευχάριστη, πλουσιότερη σε συναισθήματα!
Η Agnes Obel (συνθέτης-τραγουδίστρια από τη Δανία) φέρνει με τη μουσική της μια διάχυτη ευαισθησία, μαγεία που περισσεύει και σκορπίζεται απλόχερα, δώρο στους ακροατές της!
Falling Catching by Agnes Obel on Grooveshark
"Philarmonics"


Κι ένας κόσμος προστατευμένος που αιφνιδίως αναστατώνεται..μια παράσταση που σίγουρα θα σάρωνε το μυαλό, αν την είχα δει..διαβάζοντας γι΄αυτήν νιώθω τη δύναμή της μέσα από κείμενα και φωτογραφίες..!
"Τα ορφανά" του Dennis Kelly (Άγγλος συγγραφέας), στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Πάνω Χώρος)..
"Τα Ορφανά" στο Θέατρο του Νέου Κόσμου


* πληροφορίες για τους καλλιτέχνες: 
Karen Appleton: http://www.karenappleton.com
Benjamin Baltus: http://benjaminbaltus.blogspot.com
Clark Little: http://www.clarklittlephotography.com
Agnes Obel: http://www.myspace.com/obelmusic
Θέατρο Νέου Κόσμουhttp://www.theatroneoukosmou.gr
(κριτική για ¨Τα Ορφανά" στο "Θέατρο": http://theatro.wordpress.com/2011/02/22)

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Στο δρόμο (απ΄την αρχή ξανά)!

"Στο παλιό μας αμάξι
που ΄ξερε όλους τους δρόμους
κι είχε μόνο για νόμους
της φιλίας την τάξη..
Στο παλιό μας αμάξι
ήταν όλα εντάξει.
Και μας πήγαινε ο δρόμος από πόλη σε πόλη
με βενζίνη και με αλκοόλη..
Και μας πήγαινε ο δρόμος από νύχτα σε νύχτα..
Θα χαθώ, καληνύχτα.
Για χιλιόμετρα πόσα
μες στου χρόνου το μύλο..
Ήρωά μου και φίλο
σ΄είχα κάτω απ΄τη γλώσσα.
Για χιλιόμετρα πόσα
σ΄είχα κάτω απ΄τη γλώσσα"

(στίχοι: Βασίλης Λαλιώτης, μουσική: Λεωνίδας Μαριδάκης - δίσκος: "Σε βάθος δρόμου")


Οι ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου δεν ήταν ποτέ οι αγαπημένες μου..μα κάθε φορά που βλέπω αχανείς εκτάσεις κι έναν αυτοκινητόδρομο να τις κόβει στα δύο, δε μπορώ παρά ν΄αφήσω το βλέμμα μου να χαθεί σ΄ένα σκονισμένο road movie.
Μ΄ένα παλιό αμάξι, μια Buick ας πούμε, μια παρέα φίλων, δυνατά γέλια, καβγάδες, γέλια ξανά.
Μέρες στο δρόμο, τ᾽αμάξι ξεσκέπαστο κι ο ήλιος να τσουρουφλίζει το δέρμα.
Νύχτες με φαγοπότι και χαριτωμένες ανοησίες!
Ύπνος μέχρι αργά.
Νύχτες στο δρόμο με ταξιδιάρικες μουσικές για συντροφιά.
Χιλιόμετρα αμέτρητα κι ο προορισμός χωρίς ενδιαφέρον πια..
Η χαρά του ταξιδιού, της παρέας, μια βουτιά στο δρόμο που που παίρνουν οι ανήσυχοι, στο δρόμο της φιλίας και της χαράς που μοιράζεται.


..στο δρόμο.

(..μικρή αναφορά σε μια απώλεια..
Η "Βουτιά από ψηλά.." (το προηγούμενο ιστολόγιό μου) «χάθηκε» ανεπιστρεπτί.
Χάθηκαν σκέψεις, συναισθήματα, "βουτιές" επισκεπτών.
Όμως ξεκινάμε πάλι απ΄την αρχή..βουτιές από ψηλότερο σημείο αυτή τη φορά!)

Η πρώτη ανάρτηση ήθελα να θυμίζει κάτι απ΄το (αγαπημένο) παρελθόν..μια ξεχωριστή ανάρτηση του παλιού ιστολογίου, μια «συνάντηση εξ αποστάσεως» μ΄έναν ταλαντούχο τραγουδοποιό, τον Λεωνίδα Μαριδάκη.
Οι στίχοι κι η μουσική του τραγουδιού αυτού μέρες τώρα μ΄ακολουθούν..μια μουσική (επ)ένδυση της καθημερινότητάς μου..όχι μουσικό χαλί (δεν του πρέπει άλλωστε να..ποδοπατηθεί), αλλά ένας μουσικός ουρανός, σημείο ιδανικό για να βουτήξω από κει.


*φωτό: από το εξώφυλλο του δίσκου (με μια ελαφριά επεξεργασία)