Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

..διασκεδάζοντας-διασκευάζοντας (μέρος δεύτερο).

Τελικά ο Οκτώβριος είναι ο μήνας που αφιερώνω στις διασκευές των τραγουδιών που μ᾽αρέσουν.

Ας ξεκινήσω μ᾽ένα τραγούδι για ταξίδι με τραίνο..
..σε τέτοια ταξίδια έχεις χρόνο να σκεφτείς πολλά, ν᾽απορρίψεις μπόλικα και να κρατήσεις πάση θυσία αρκετά. Κι όταν φτάσεις στον προορισμό σου έχεις μια γλυκιά ζαλάδα απ᾽του τραίνου την κίνηση (κι εύχεσαι να ᾽χει φτάσει εκεί πριν από σένα το φθινόπωρο).
Το "Train song" τραγούδησε πρώτη η Vashti Bunyan και κυκλοφόρησε ως single το 1966.
Train Song by Vashti Bunyan on Grooveshark
Το 2009 το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στη συλλογή "Dark was the night" (δίσκος της φιλανθρωπικής οργάνωσης Red Hot).
Το ύφος της διασκευής είναι κοντά στο αρχικό folk ύφος του τραγουδιού, αλλά το ιδιαίτερο είναι ότι διασκευάστηκε από ντουέτο, την Καναδή Feist και τον Ben Gibbard, τραγουδιστή των Death Cab For Cutie!
Train Song by Feist and Ben Gibbard on Grooveshark

Κι είναι ωραία τα ταξίδια, ας είναι και της μιας μέρας.
Έχε πάντα κατά νου ότι μπορεί να ζήσεις πολλά, ειδικά αν το εισιτήριο είναι με επιστροφή.
Το "Day tripper" βεβαίως το τραγούδησαν πρώτοι οι Beatles (single του 1965).

..και σίγουρα δε θα μπορούσαν να φανταστούν πως 13 χρόνια αργότερα θα ακουγόταν το ίδιο τραγούδι σε μια hard rock διασκευή!
Οι Whitesnake έδωσαν άλλη διάσταση στο ταξιδιώτη της μιας μέρας (δίσκος: "Trouble").
Day Tripper by Whitesnake on Grooveshark

Έτσι θυμήθηκα μια ακόμα διασκευή πολύ διαφορετική διαφορετική απ´την πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού.
Το 1979 οι Clash τραγούδησαν με επαναστατικό χρώμα το "Guns of Brixton" (δίσκος: "London calling") και σ᾽άφησαν να σκέφτεσαι αν είναι καλύτερα ν´αμυνθείς βάζοντας τα χέρια πίσω απ´το κεφάλι ή έχοντας το δάχτυλο στη σκανδάλη (κι ας εύχεσαι να μην χρειαστεί να την πατήσεις).
The Guns of Brixton by Clash on Grooveshark
Οι Rupa and The April Fishes το διασκεύασαν σε μια live εμφάνιση, το 2010, έτσι..


Όπως φτάσαμε στις επαναστάσεις και τα όπλα (!) μου ήρθε στη μνήμη ο προκλητικός τίτλος "The queen is dead", του δίσκου που κυκλοφόρησαν οι Smiths το 1986..
 ..κι ο στίχος του ομώνυμου ταγουδιού.."Oh, has the world changed, or have I changed?"
(ποιο απ᾽τα δύο να είναι άραγε δυσκολότερο ν᾽αντιμετωπίσεις;)
The Queen Is Dead by The Smiths on Grooveshark
..κι η φετινή (live) διασκευή της Nalyssa Green.


..περνώντας σε πιο ήσυχους και γλυκούς τίτλους, αρχίζουμε με το "Just like heaven", που τραγουδήθηκε απ´τους Βρετανούς Cure το 1987 (δίσκος: "Kiss me kiss me kiss me").
Just Like Heaven by The Cure on Grooveshark
O Robert Smith έχει δηλώσει πως η αγαπημένη του διασκευή είναι αυτή των Αμερικανών Dinosaur Jr., που κυκλοφόρησε ως single το 1989 στη Μ. Βρετανία και το 1990 στις ΗΠΑ.


Από τι υλικό είναι φτιαγμένα τα όνειρα;
Οι Eurythmics φάνηκε πως ήξεραν, αλλά τελικά δεν έδωσαν και πολλές πληροφορίες. "Sweet dreams (are made of this)"  (δίσκος: "Sweet dreams (are made of this)", 1983). 

Sweet Dreams (Are Made Of This) by Eurythmics on Grooveshark
 H Emily Loizeau του έδωσε μια jazz ατμοσφαιρική πνοή το 2009.


..κι ας κλείσουμε το δεύτερο μέρος των διασκευών μ᾽ένα τραγούδι που γράφτηκε τo 1927.."Alabama song", γνωστό και ως "Whisky bar", "Moon over Alabama" ή "Moon of Alabama".
Το τραγούδησε πρώτα η Lotte Lenya.

..κι επειδή αυτό το τραγούδι μ´αρέσει πολύ, θα ακολουθήσουν 2 διασκευές που αγαπώ!
..η μία απ´τους Doors, στον πρώτο (ομώνυμο) δίσκο τους, το 1967.
Alabama Song by The Doors on Grooveshark
..η δεύτερη απ´τον David Bowie, ο οποίος το συμπεριέλαβε ως bonus track στον δίσκο "Scary monsters (and super creeps)", όταν αυτός επανεκδόθηκε το 1992.
Alabama Song by David Bowie on Grooveshark

..διασκεδάζοντας-διασκευάζοντας, μέρος δεύτερο: τέλος.
Καλά ακούσματα!

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Βόλτα στη γειτονιά των τεχνών - Art walk (part 6)!

Μ´αρέσουν όλα τα χαριτωμένα πολύχρωμα κοριτσίστικα στολίδια, αλλά και τα κομψά παιχνιδιάρικα αξεσουάρ των αγοριών!
Κοσμήματα, τσάντες, παπιγιόν κι άλλα πολλά που εύκολα θα μπορούσαν να πάρουν μέρος σε διαγωνισμούς με βραβεία για την κομψότητα (και να κερδίσουν).
Όμορφα φτιαγμένα, κουβαλούν τη νοσταλγία μιας παλιότερης εποχής, με πουά, πολύχρωμα λουλούδια και χάρη.

Η γλυκιά Ειρήνη Σπίνου πήρε μια βαλίτσα, τη γλυκιά της βαλίτσα-καμιά άλλη, τη γέμισε με όλες τις ομορφιές της και κυκλοφορεί ανέμελη στους δρόμους!
Ειρήνη Σπίνου-Irene "sweetcase" Spinou (Greece)
Ειρήνη Σπίνου-Irene "sweetcase" Spinou (Greece)
(photo by kataifi)

I like all the cute colourful girly accessories! Oh, the playful boy accessories, I like them too!
Jewelry, bags, bow ties and many more, they could all take part in contests and win the elegance award.
Handmade beautifully, all in joyful colours, with dots and flowers, vintage-like accessories which bring a sense of nostalgia.

Sweet Irene Spinou put her adorable accessories in her sweetcase and hit the streets!

Καλλιγραφία (η): τρόπος γραφής ιδιαίτερα φροντισμένος και κάπως περίτεχνος.
Άλλοι θα έλεγαν πως χρειάζεται ν´αφήνουμε τις λέξεις όπως είναι..άγουρες, ωμές και δύσπεπτες...
Για μένα όμως είναι τόσο αισιόδοξο κάποιος να προσπαθεί να ωραιοποιήσει τις λέξεις..με τις ωραίες λέξεις αντέχουμε την πίεση των άβολων πράξεων.

Ωραιοποιώντας τις λέξεις λοιπόν και εικονογραφώντας με χιούμορ..να, σαν τον ταλαντούχο λόρδο του Sheffield, τον Lord Bunn!
Lord Bunn (UK)
Lord Bunn (UK)
Calligraphy: decorative handwriting.
Some think that words must be left as they are..immature, blunt and stodgy at some point...
I believe it is so positive and optimistic for anyone to embellish words..adorned words make us endure awkward situations!
Lord Bunn of Sheffield is a lord of illustration who makes words look at their best.
Lord Bunn (UK)

Όταν είσαι μπαλαρίνα έρχεται μια μέρα που συνειδητοποιείς ότι έχεις χορέψει παντού.
Μπροστά και πίσω απ´την αυλαία, στο δρόμο, για πολλούς, για κανέναν, πάνω στο κρεβάτι σου.
Έρχεται σίγουρα η ώρα που λες «τι δεν έχω δοκιμάσει;»
Κάπως έτσι σου έρχεται η ιδέα...βάφεις τις πουέντ σου με χρώματα ζαχαροπλαστικής και κάνεις αναλαφρες πιρουέτες πάνω σε αφράτη σαντιγύ.
Με ένα ήσυχο άλμα φτάνεις στην κορυφή της τούρτας και κάνεις την βόλτα σου παίρνοντας βαθιές ανάσες μἐχρι να φτάσει η μυρωδιά της κρέμας και της ζάχαρης ως τις μύχιες σκέψεις σου.
Η πασαρέλα της υψηλής μόδας ζαχαροπλαστικής αρχίζει..
(όχι πολλά φώτα παρακαλώ, πρόκειται για τέχνη ευαίσθητη στη θερμότητα)

Σχεδιάστρια μόδας γλυκισμάτων: η Maggie Austin!
Maggie Austin (USA)
Maggie Austin (USA)
Being a ballerina..it comes a time when you realise that you 've danced almost everywhere.
You 've danced in front of and behind the curtain, in the streets, before an audience or with no audience at all, on your bed..
Then you think "what is it that I haven't tried yet?"
Yes, this is the idea...you paint your pointe shoes with food colouring and start doing your pirouettes on  top of whipped cream!
Υou make a sauté and you reach the top of the cake, there you do your tour de promenade while taking deep breaths so every innermost thought is filled with cream and sugar flavour.
Haute pastry couture show now begins..
(please, don't turn all the lights on, this fashion is prone to melting)

Fashion pastry designer: Maggie Austin!
Maggie Austin (USA)


Πολλοί λένε ότι η έμπνευση έρχεται στην απομόνωση. Όταν ζεις σ᾽ένα απόμερο σημείο του χάρτη, όπου το δωμάτιο με το λιγότερο φως είναι αυτό που σ´αρέσει περισσότερο κι εκεί γράφεις στίχους...για λευκά τραίνα, για λάθη που κάνεις, για ένα κλειδί, για εραστές και ψέματα.
Λυρισμός που ξεχειλίζει από τη φωνή σου, ήρεμη ακόμα κι όταν χρειάζεται να είναι αυστηρή..συνοδεύεται από το παίξιμο μιας ακουστικής κιθάρας.

Ποιητικός ελεύθερος λόγος και μουσική από τον Stephen Burch και «Το Θαυμαστό Πάρκο» του!
stitching lyrics..
The Great Park (UK)
The Great Park (UK)
(photo by Stefanie Nentwich)

Many people think inspiration comes when you are isolated in a remote place. 
They consider that a slightly lit room is the one you like the most, it 's the room where you sit and write song lyrics about white trains, your mistakes, a key, lovers and lies.
This is when lyricism fill the air and it 's all coming from your voice which sounds calm even when it ought to be grave, accompanied by an acoustic guitar.

Poetic language and music created by Stephen Burch right at his own Great Park!

Δύσκολο να σκαρφαλώνεις σε βράχους και δύσβατους ορεινούς προορισμούς. Μεγάλα ύψη, που μόνο η αδρεναλίνη τα φτάνει στο άψε-σβήσε!

Ακόμα δυσκολότερο είναι, ενώ αναρριχάσαι, να φωτογραφίζεις τους φίλους σου ορειβάτες. Την ώρα που ιδρώνουν και ξεφυσάνε, που δειλιάζουν αλλά βρίσκουν το θάρρος τους ξανά, που χαίρονται με το κατόρθωμά τους.
Φωτογραφίες σκληρές, σαν τους βράχους που ανέβηκες, φωτεινές σαν τον ήλιο που έκαψε το δέρμα σου στην επανάληψη.

Με δέος τις κοιτάω και σκέφτομαι «ας περιοριστώ να σκαρφαλώνω σε όνειρα» κι ας αφήσω τους βραβευμένους θαρραλέους φωτογράφους, σαν τον Simon Carter, να με εντυπωσιάζουν!
Simon Carter (Australia)
(Brittany Griffith on Devil's Tower, Wyoming-USA)
Simon Carter (Australia)
(Lee Cossey on Popeye Wall, Australia)
Rock climbing is a demanding activity. You climb up, down and across rocks in altitude so high your body may not adapt to while adrenaline is released in no time.
Even harder than rock climbing is taking pictures of your rock climbing friends. They 're sweating, flinching inside but keep going until they finally reach the summit without falling.
The hardest part of being that kind of a photographer is that you 're doing all of the above while you 're trying to balance your body against the rock yourself.
Pictures solid as a rock, bright like the sun that burnt your skin again.

I look at these photos feeling awe-struck and I think "climbing up my dreams is the upper limit for me.
I 'd better leave the demanding sports to the awarded climbing photographers, such as Simon Carter"!
Simon Carter (Australia)
(
Olivier Michellod-crystal cave,Τέλενδος-Greece)

Κι όπως επιστρέφεις περπατώντας στο σπίτι σου, πιάνεις με την άκρη του ματιού σου κάτι ανθρωπάκια, μικρά-μικρά, ακίνητα. Τα πλησιάζεις προσεκτικά και βλέπεις πως δεν είναι αληθινά, αλλά ζουν!
Φορούν ρούχα, τραυματίζονται, γελούν, τρώνε και πίνουν.
Είναι τα ανθρωπάκια που ζουν την καθημερινότητά τους στα πόδια σου. Προσοχή μην τα πατήσεις, ο δημιουργός τους αφού τα στήσει και τα φωτογραφίσει, τ´αφήνει εκεί!

Θέλω να σου πω, αγαπητέ Slinkachu, ότι οι μινιατούρες ποτέ δεν είχαν για μένα περισσότερο ενδιαφέρον!
Slinkachu (UK)
Slinkachu (UK)
As you are walking back home you catch sight of some little people, tiny and still. You move towards them carefully then you realise they are not real people but they are alive somehow!
They wear clothes, like you do, they get injured, they laugh, they eat, they drink, like we all do.
These little people 's daily routine is living at your feet so, be careful, try not to step on them. They are there because their creator left them there for you to see!

Dear Slinkachu, miniatures were never this fascinating before!
Slinkachu (UK)

Η τέχνη δεν θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει.
Art will never cease to amaze us.

Ευχαριστώ πολύ τους καλλιτέχνες 
που ευγενικά μου έδωσαν την άδεια 
να προβάλλω τα έργα τους!

Many thanks to the artists 
who kindly gave me permission 
to reproduce their work!


* πατώντας στα ονόματα των καλλιτεχνών, θα μεταφερθείτε στις ιστοσελίδες τους!
* by clicking on the artists names you enter their world..!