..ανοιξιάτικη ανθοθύελλα.

Στάση αστικού λεωφορείου (κάπου στην Εγνατία).
Μεσημέρι, ο ήλιος ψηλά. 
Μέρα ζεστή, ανοιξιάτικη, μ᾽ ένα ελαφρύ αεράκι να βολτάρει τεμπέλικα.
Αναπάντεχα ο ήλιος χάθηκε και το αεράκι φάνηκε ν᾽αγρίεψε. 
Ήταν εκείνη τη στιγμή που ένιωσα κάτι να πέφτει και να κάθεται απαλά στο κεφάλι μου..και γύρω μου το τοπίο να έχει ασπρίσει!
Σκέφτηκα «δε μπορεί, δεν έχει αρκετό κρύο για να χιονίζει».
Κοιτώντας προσεκτικά γύρω μου ενθουσιάστηκα μ᾽αυτό που είδα. Μια βροχή από λουλούδια, ανθοθύελλα κανονική!
Λουλουδάκια από τα δέντρα που βρίσκονταν πίσω, τα παρέσυρε ο δυνατός αέρας, τα ανάγκασε να στροβιλίζονται, να χορεύουν και να προσγειώνονται μαλακά οπουδήποτε..στο δρόμο, στα διερχόμενα οχήματα, στα κεφάλια μας!

Αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για να νιώσω τον ερχομό της άνοιξης.

..όσα λουλούδια κι αν παρασύρθηκαν απ᾽τον αέρα, τα δέντρα παρέμειναν ανθοστολισμένα!

Τραγούδι ταιριαστό για τη μέρα εκείνη..

(..πολλές ευχαριστίες στον South Of The River για την εξαιρετική του πρόταση!)